Due poesie e metafore scherzose in rima e dialettocastellano
LA PASSEROTTA
Piovevafort', e pen' mollass', nà passerotta
sottana foia di fich' stèva chiotta,chiotta.
Madopp' en po', manch' a fall' aposta
arivaen Merl' c'là spign' e c'là sposta.
Lapasserotta dan'cant' già s' bagnèva,
elpost', per tutti do, propri en bastèva.
Sott'ac'la foia, asciutt' e prepotent',
elMerl' faceva prò finta d' nient'.
Intant'l'acqua niva giò a catinell'
esopra al' rèm' ariva n'antr' ucèll'.
Encorv' tutt' ner', gross' e tost',
ch'enfatica tant' a fass' el post'.
Spign' el Merl', cussi la Passerotta
cascadal rèm e và a finì d' sotta.
Pertutti la vita s'sà ch'enn'è uguèl'
eanch' stà favoletta cià la su morèl;
èmatematica scritta t'là storica lavagna:
"Più l' Ucèll' è gross', più la Passera s' bagna!"
Gilcap'13– riservati i diritti d'autore
L'ucèll'del cucù
sonettoin vernacolo apecchiese
M'arcord'ch' da fregn'
c'év'n'orloggi(o) d' legn'
ea ogni ora, da n' sportell',
s'afacièvan'ucèll'
colbecch' all'insù
ch'faceva…cucù!
M'divertiv' tant'
asentì chel' cant',
ch'avri(o)volut'
fall'cantè ogni minut'.
Aloraciò studièt'
ecussì ev' trovèt'
elvers e la maniera
d'girè a mèna la sfera,
perfai fè tanti cucù
ch'enfiniv'n' più.
Amòel temp' è passèt'
l'orloggi(o)è invecchièt'.
Entrascorsi troppi anni,
anch'lo cià i su afanni.
Camina,prò stenta,
lalancetta và lenta,
funsionaancora
e,più o men', a ogni ora
s'èpr'pièn' l' sportell'
evien' fori l'ucèll'
...colbecch' all'ingiù
enon fà più… cucù!
Gilcap'2013-riservati i diritti d'autore