Due poesie e metafore scherzose in rima e dialettocastellano

LA PASSEROTTA

Piovevafort', e pen' mollass', nà passerotta

sottana foia di fich' stèva chiotta,chiotta.

Madopp' en po', manch' a fall' aposta

arivaen Merl' c'là spign' e c'là sposta.

Lapasserotta dan'cant' già s' bagnèva,

elpost', per tutti do, propri en bastèva.

Sott'ac'la foia, asciutt' e prepotent',

elMerl' faceva prò finta d' nient'.

Intant'l'acqua niva giò a catinell'

esopra al' rèm' ariva n'antr' ucèll'.

Encorv' tutt' ner', gross' e tost',

ch'enfatica tant' a fass' el post'.

Spign' el Merl', cussi la Passerotta

cascadal rèm e và a finì d' sotta.

Pertutti la vita s'sà ch'enn'è uguèl'

eanch' stà favoletta cià la su morèl;

èmatematica scritta t'là storica lavagna:

"Più l' Ucèll' è gross', più la Passera s' bagna!"

Gilcap'13– riservati i diritti d'autore

L'ucèll'del cucù

sonettoin vernacolo apecchiese

M'arcord'ch' da fregn'

c'év'n'orloggi(o) d' legn'

ea ogni ora, da n' sportell',

s'afacièvan'ucèll'

colbecch' all'insù

ch'faceva…cucù!

M'divertiv' tant'

asentì chel' cant',

ch'avri(o)volut'

fall'cantè ogni minut'.

Aloraciò studièt'

ecussì ev' trovèt'

elvers e la maniera

d'girè a mèna la sfera,

perfai fè tanti cucù

ch'enfiniv'n' più.

Amòel temp' è passèt'

l'orloggi(o)è invecchièt'.

Entrascorsi troppi anni,

anch'lo cià i su afanni.

Camina,prò stenta,

lalancetta và lenta,

funsionaancora

e,più o men', a ogni ora

s'èpr'pièn' l' sportell'

evien' fori l'ucèll'

...colbecch' all'ingiù

enon fà più… cucù!

Gilcap'2013-riservati i diritti d'autore